Πουθενά στη φύση δεν υπάρχει ένα “κλειστό σύστημα” του οποίου η κατάσταση δεν θα τείνει προς το χειρότερο, αν δεν του “προσφέρεις” ενέργεια απ’ έξω… Όσο τέλειο κι αν είναι, η “μοίρα” του είναι να καταστραφεί.
Το ίδιο είναι και η “ηθική εντροπία”. Πώς είναι δυνατόν η ανθρώπινη ψυχή να βρίσκεται πάντα σε μία κατάσταση ευδαιμονίας; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι “συνεχώς χαρούμενος” αν δεν “πληρώνει” το αντίστοιχο τίμημα;
Δυστυχώς στις “σύγχρονες” καταναλωτικές κοινωνίες εκπαιδευτήκαμε και έχει ριζώσει πια μέσα μας η λανθασμένη πεποίθηση πως αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωή. Η λεγόμενη “ευτυχία” και πάντα συνδεδεμένη με τα υλικά αγαθά. Και πασχίζουμε για το ακατόρθωτο.
Δεν είμαστε πια πνευματικά υγιείς.